صفات کمالیه پروردگار
پیش از این دانستیم که جمیع موجودات حادث و محتاجند و ایجاد کننده و محرکی نیازمندند و در هر امری به شخص و اسباب دیگری وابسته اند. لذا فاعلی باید باشد که از همه اینها بی نیاز بوده و خودش مقترن و وابسته به دیگری نباشد و به حرکت دیگری متحرک نشود و ایجاد کننده ای نداشته باشد (چرا که دوباره خود نیز محتاج به خالقی میباشد) یعنی قدیم و غنی باشد، و اوست که باید هر کدام را از قوه به فعلیت برساند و اصل همه افعال از او بوده و ابتدا و انتهای هر چیزی باشد.
حال این فاعلی که قدیم و غنی بودن او ثابت است، باید احد و یکتا باشد، چرا که هر دو چیزی باید مرکب از اجزایی مختلف باشند تا سبب امتیاز آنها باشد، و ترکیب صفت شیئ حادث است چرا که نیاز به مؤلف و ترکیب کننده ای خواهد داشت و همچنین شیئ مرکب، محتاج به اجزاء خودش میباشد و بی نیاز بودن آن به کلی زیر سوال خواهد رفت، پس پی میبریم که آن فاعل اول قدیم، باید یکتا و یگانه باشد.
حال که حدوث این عالم ثابت شد و وجود قدیم احدی اثبات گردید سایر صفات او براحتی اثبات میشود
چرا که در حیوه او بحثی نیست زیرا میت نمیتواند خالق زندگان و زندگانی باشد
همچنین در علم او شکی نیست زیرا که نادان دانائی را نمیآفریند و آنچه را که نمیداند را نمیتواند ایجاد کند
و همچنین در شنوائی و بینائی او شبهه نیست زیرا باید آگاه به مسائل مخلوقاتش باشد.
و در حکمت او جای سخنی نیست زیرا که غیر حکیم نمیتواند چنین خلقتی را در نهایت حکمت ایجاد کند.
و همچنین سایر صفات کمالیه ای که آن پروردگار یکتا باید داشته باشد، پس نیازی به طولانی کردن مطلب نداریم و غرض ما در این مطالب تدقیقات حکما و فلاسفه نیست و هر کس بیشتر از این خواسته باشد میتواند به کتاب ارشادالعوام مراجعه کند، که از قسمت دانلود کتاب ها قابل دریافت است.
