قصیده لنگریه
اسماعیل هنر، بزرگترین پسر ابوالحسن یغمای جندقی، شاعر معروف قرن ۱۳ هجری، از شاعران نامدار است.
هنر در انواع شعر از قصیده و غزل و رباعی و قطعه و مرثیه کار کرده، البته دیوان او که به خط خودش اکنون در کتابخانۀ مجلس است به چاپ نرسیده است.
از قصاید معروف اسماعیل هنر قصیدۀ لنگریۀ است که در ستایش مرحوم حاج محمد کریم خان کرمانی اع، سروده شده. هنر با مطالعۀ آثار مرحوم کرمانی اع، غریبانه ارادتمند وی شده بود. و وقتی نامه ای از خور بیابانک به کرمان فرستاده بود و تمنّای ملاقات داشت، مرحوم حاج محمد کریم خان اع در جواب هنر نوشته که عمّا قریب در مقامی مقدس یکدیگر را خواهیم دید. و هر دو پس از چند ماه فاصله از جهان رفته اند. در سال ۱۲۸۸ هجری قمری.
در ادامه این وبسایت را، به قصیده لنگریه مرحوم هنر آذین میکنیم.
نکته: لنگر دهکده ای در حوالی کرمان است که مرحوم حاج محمد کریم خان کرمانی اع بیشتر اوقات سال را در آنجا سکنی میگزیدند.
سوی کرمان پوی و فیض نوح دعوت گر نگر -_-_- لنگر اندر بحر دیدی بحر در لنگر نگر
لنگر عمّان رها کن لنگرکرمان بجوی -_-_- هان و هان منگر در آن لنگر در این لنگر نگر
نسبتی دارد مران لنگر بدین لنگر ولی -_-_- نسبت آن با خزف چون نسبت گوهر نگر
آهنین لنگر ببار شور دریا دیده ای -_-_- این گلین لنگر که شیرین بحرش اندر بر نگر
عین نوح و بحر و کشتی، اصل طوفان و نجات -_-_- دیدن ار خواهی در آن دریای پهناور نگر
از ره صورت به معنی پوی و، زان جا نیز پای -_-_- بر ببالانه وز آن بالا به بالاتر نگر
بحر طوفانی و، کیهان غرقه و، عالم خراب -_-_- نوح خوش آسوده، اهل آرام کشتی در نگر
وقت بسم الله مجری ها و مرسی ها ز موج -_-_- شورش طوفان چرخ آویز کوه او بر نگر
از قفای لطمۀ بُعداً لقوم الظالمین -_-_- خلق را در موج حق القول پا تا سر نگر
هرکه ارکب لا تکن را از سآوی جای جست -_-_- در تکاب ورطۀ لا عاصمش مضطر نگر
گاه غیض الماء قول قیل یا ارض ابلعی -_-_- بر بامر قد قضا از استوت معبر نگر
نوح را از ربّ انزلنی مبارک منزلی -_-_- بر سر جودی ز خیر المنزلین داور نگر
نوح و اصحاب سفینه، قوم و طوفان و هلاک -_-_- هرچه گفتم رمزی اندر راز آن مضمر نگر
نوح پیغمبر، سفینه آل و، اصحاب اهل دین -_-_- بغض غرق و، امن حبّ آل پیغمبر نگر
بر حدیث من تمسّک قد نجا بگمار هوش -_-_- در کلام من تخلف قد غرق اندر نگر
ناخدای آن سفینۀ پاک را بعد از رسول -_-_- والی حق و خلیفۀ داد و دین پرور نگر
در سفینه دست زن لطف خدا با مرد بین -_-_- با خلیفه یار شو، عون ولی یاور نگر
مصطفی شهر است و حیدر باب و در هر باب باز -_-_- آن خلیفۀ راستین را پشتبان در نگر
گر تو مستخلف دو بینی با خلیفه از حول -_-_- داوری چشم آر و عیب دیده اعور نگر
فهم ذات و دید وجه حق نیاید در قیاس -_-_- جلوۀ وجه الله اندر آینۀ مظهر نگر
مظهر آن جلوه و آئینۀ آن نور را -_-_- جبهۀ فرخ رخ صدر الهی فر نگر
صدر ابراهیم انساب کریم النفس آنک -_-_- هرچه جز آثار او بینی بت آزر نگر
حجّت حقش به نصر دین فخر المرسلین -_-_- همچو شمشیر امیر المؤمنین حیدر نگر
هرچه غیر از علم او مجهول لا یعنی شمار -_-_- هرچه الا گفت او مجعول بهتان گر نگر
خصم اگر فرعون و مجعولات او آلات سحر -_-_- او کلیم و کلک او ثعبان سحر او بر نگر
تیغ قول قاطعش بر فرق اعدای جحود -_-_- ذوالفقار مرتضی بر تارک عنتر نگر
جاحد تصدیق او را بی سخن زندیق گوی -_-_- منکر تحقیق او را بی گنه کافر نگر
در ره یأجوج کفر منکران از دفترش -_-_- یک ورق محکم تر از صد سدّ اسکندر نگر
در بهشتی بزمش از نوشین بیان فیض زای -_-_- چشمۀ تسنیم اعطینا لک الکوثر نگر
خواهی ار ادراک الرحمن بالعرش استوی -_-_- فره یزدانی استیلاش بر کشور نگر
داغ او چون حلقه ماه نو اندر باختر -_-_- مهر او چون مهرۀ خورشید در خاور نگر
صیت او چون سهم شه در نوبه و ترتر ببین -_-_- مهر او چون شعر من درکات و کالنجر نگر
هم نشان از نعل او بر جبهۀ خاقان ورای -_-_- هم غبار از قصر او در دیدۀ قیصر نگر
دیدن ار خواهی عروج احمد مرسل به عرش -_-_- در سعود سعد او بر عرشۀ منبر نگر
در رخش صد عالم معنی به یک صورت ببین -_-_- از وجودش صد جهان جان به یک پیکر نگر
چشم خود بین نه بهم، چشم خدا بین کن فراز -_-_- اندر او تا دیگران با دیدۀ دیگر نگر
چند ژاژ بو مسیلم، راز از احمد سرای -_-_- چند رای بو حنیفه، فتوی جعفر نگر
در یکی اندام صد مقداد و صد عمّار بین -_-_- در یکی دستار صد سلمان و صد بوذر نگر
در به مشتی استخوان هفتاد کیهان جان و دل -_-_- در خرابی خاکدان صد گنج فال و فر نگر
ردّ او چون کیش باطل، دین لَن یقبل شناس -_-_- کین او چون شرک یزدان ذنب لا یغفر نگر
-_-_–_-_–_-_–_-_–_-_–_-_-
بندگان پرور خداوندا مرا بر آستان -_-_- در شمار دوستان از خاک ره کمتر نگر
نی یکی از دوستانم بل سگی از آستان -_-_- گرگ مستی هام ازین در همچو شیر نر نگر
روی اندر مهر خورشید تو دارم ذره وار -_-_- ذره را رخ نا گزر در مهر روشنگر نگر
با ولایت زادم از مام و پدر وه وه مرا -_-_- بارک الله عزّ باب و عصمت مادر نگر
گردن از افسار آن خر بندگانم رسته بین -_-_- بر سرم از طوق خویشتن افسر نگر
چون خود از دوران نزدیکم نه نزدیکان دور -_-_- فاش و پنهان سوی من با چشم سرّ و سر نگر
حاضر و غایب هنر چون از ثنا گویان تست -_-_- چون اویس اندر قرن با غیب در محضر نگر
شاعری نبود شعارم خاصه در مدحتگری -_-_- این وصیت مر مرا از باب دانشور نگر
همچو خاقانیم نی مداح شروانشاه دان -_-_- انوری وش نی ثنا سنج ملک سنجر نگر
چون فلان نه در برالب ارسلان دستان بکش -_-_- یا چو بهمان در بر طغر لتکین چنبر نگر
نه زمیر و شاهم اندر طمع فروجاه بین -_-_- نی ز این و آنم اندر بند سیم و زر نگر
در قناعت کرده ام رو وز مناعت های فقر -_-_- دولت دارائیم بی گنج و بی لشکر نگر
در به چشم همتم از دولت ارشاد تو -_-_- چرخ و کیهان کم ز مشتی خاک و خاکستر نگر
مال و جاه اندر ره دین چون همی ماراست جان -_-_- نی مرا در قعر چه نی در دم اژدر نگر
مر ستایش را به ذاتت من نیم درخور ولیک -_-_- هر ستایش را به وصف خود همی در خور نگر
قدر تو عرشی و مرغم ماکیان تا سقف بام -_-_- ماکیان را نیروی پرواز بال و پر نگر
شعر اگر شعری ندارد سعر عشری از شعیر -_-_- ورنه از اعشی و شعرایم به شعر اشعر نگر
مطلع این خوش چکامه نغز را از گفت من -_-_- در مدیح خویشتن مشهور بوم و بر نگر
هاتفی شش سال از این پیشم به خواب از غیب گفت -_-_- سوی کرمان پوی و فیض نوح دعوت گر نگر
خود شنید ستم که یارانش بپابان برده اند -_-_- حبّذا یاران خوش طبع سخن پرور نگر
من خود اینک نیز زیور بستمش از مدح تو -_-_- آن عروسان دیده ای این بکر بازیگر نگر
گوهرین بگریست بی شوهر به مهرش خطبه کن -_-_- هم به چشم مهر در این بکر بی شوهر نگر
تا ظهور دین قائم شادمان و شادپای -_-_- از کف خود کافران خویش را کیفر نگر
بر سر و پا دوستان را گنج پاش و تاج نه -_-_- در دل و جان دشمنان را تیر بین خنجر نگر
-_-_–_-_–_-_–_-_–_-_–_-_-
