گریه آسمان بر امام حسین علیه السلام

میدانیم که ائمه علیهم السلام قلب عالم امکان بوده و تمامی فیوضات را خداوند ابتدا به ایشان افاضه کرده و از ایشان به تمامی عوالم میرساند.

و معلوم است زمانی که قلب آسیبی ببیند، آثار آن در تمامی اعضاء نمایان شده و تمام بدن آسیب خواهد دید. از این جهت زمانی که بر امام علیه السلام که قلب عالم میباشد مصیبتی وارد شود، تمامی عالم از آن مصیبت متأثر خواهد شد. تا حدی که اگر حفظ تعمدی ائمه علیهم السلام نمیبود، مصداق آیات شریفی میشد که خداوند میفرماید إِذَا اَلشَّمْسُ کُوِّرَتْ وَ إِذَا اَلنُّجُومُ اِنْکَدَرَتْ وَ إِذَا اَلْجِبٰالُ سُیِّرَتْ تا جایی که خواهند پرسید بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ چنانکه امام صادق علیه السلام فرمود فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذَا الْمَوْؤُدَهُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ قَالَ نَزَلَتْ فِی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام.

و در این مطلب که غرض مصیبات سید الشهدا علیه السلام است، شهادت آن حضرت بر جمیع عالم ملک تأثیر گذارد چراکه بر علت العلل مصیبت وارد شده و همانطور که در زمین، از اول خلقت، کربلا منعکس کننده مصیبات آن حضرت بود (چنانکه در احادیث وارد شده، هر پیامبری که از این سرزمین گذشت مبتلا به مصیبتی شد) آسمان نیز از اول خلقت مصیبت زده اباعبدالله علیه السلام شد و به نشانه مصیبت زدگی، در طلوع و غروب خود به رنگ خون گشت چنانکه امام صادق علیه السلام میفرماید بَکَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ عَلَى یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا وَ حُمْرَتُهَا بُکَاؤُهَا یعنی آسمان و زمین بر حسین بن علی علیه السلام و یحیی بن زکریا گریست و قرمزی آن گریه آن است. و ده ها حدیث دیگر به این معنی دلالت میکند که به جهت طولانی نشدن مطلب ذکر نمیکنم.

اما برخی از اسرار قرمزی مذکور در آسمان که معلول شهادت سید الشهدا علیه السلام است از این قرار میباشد که:

آسمان جهت من رب عالم جسم بوده و به عبارتی وجه و صورت عالم است. و همانطور که در انسان که عالم صغیر باشد آثار غضب به علت فزونی حرارت و تصاعد آن در صورت او ظاهر شده و چهره بر افروخته و قرمز میشود، در عالم کبیر نیز، هنگام شدت غضب مخصوصا وقتی که سعی بر صبر و کنترل خود دارد، نشانه غضب خود را در برافروختگی و قرمزی وجه خود یعنی آسمان ظاهر میکند، به اینطور که شدت یافتن حرارت خورشید موجب تصاعد بخار و گرد و غبار شده و در آن هنگام که نور خورشید بر آن بخار های کثیف و متراکم تابید، موجب پدیدار شدن قرمزی میشود، از این جهت است که در پهنه دریا و یا مناطقی که آتش سوزی گسترده داشته، این قرمزی را شدیدتر میبینیم، چرا که مقدار رطوبت یا گرد و غبار بیشتر است.

و اما اینکه در بعضی احادیث عامه و خاصه چنین وارد شده که قرمزی آسمان پیش از شهادت آن حضرت نبود نیز معنایی باطنی و معنایی ظاهری دارد.

معنی باطنی آن این است که غرض از نبودن حمره قبل از شهادت امام حسین علیه السلام، نبودن دهری است یعنی اگر این شهادت در عرصه زمان نمیبود حمره ای هم نبود و مشخص است که معلول پیش از علت خود نخواهد بود.

و اما معنای ظاهری آن است که تاثیر اشیاء پیش از وقوع آن در عالم زمان، کمتر از هنگامی است که به وقوع پیوسته است، چنانکه قرآن پیش از نزولش تأثیر کمتری داشته تا پس از آن که در ظاهر بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل شد. و همینطور است حمره و قرمزی آسمان، که پیش از وقوع شهادت آن حضرت بمراتب خفیف تر بوده و پس از شهادت ایشان چنان پر رنگ شد که توجه دشمنان را نیز جلب کرده بود، چنان که السدی میگوید لماقتل الحسین ع بکت علیه السماء و علامتها حمره‌ اطرافها و محمد بن سیرین میگوید اخبرنا ان حمره اطراف السماء لم‌تکن قبل قتل الحسین ع علامتها حمره‌ اطرافها و جای دیگر میگوید لم‌تر هذه الحمره فی السماء الا بعد قتل الحسین صلوات الله علیه و در تاریخ نسوی از هشام وارد شده که گفت: تعلم هذه الحمره فی الافق مم هو ثم قال من یوم قتل الحسین ع و اسود بن قیس میگوید لماقتل الحسین ارتفعت حمره من قبل المشرق و حمره من قبل المغرب فکادتا یلتقیان فی کبد السماء سته‌اشهر و در تفسیر ثعلبی در تفسیر آیه  فمابکت علیهم السماء و الارض چنین وارد شده که ان الحمره‌التی مع الشفق لم‌یکن قبل قتل الحسین ع و امثال این موارد از عامه و خاصه بسیار روایت شده و جای شبهه ندارد. و این حمره به همین شدت خواهد بود تا زمان ظهور امام عصر عجل الله فرجه که منتقم خون سید الشهدا علیه السلام بوده و به انتقام آن حضرت از شدت غضب عالم کاسته شده و حمره آسمان نیز به حالت عادی خود باز خواهد گشت.