سوالات اعتقادی پیرامون شناخت ذات و صفات

پرسش و پاسخدسته بندی: اعتقادیسوالات اعتقادی پیرامون شناخت ذات و صفات
Avatarبهنام 7 سال قبل

سلام
وقت شما بخیر

چند تا سوال دارم، ممنون میشم اگه لطف کنین و (حتی المقدور بصورت مبسوط) جواب بدهید

شناخت انسان نسبت به خدا چگونه است؟
با توجه به اینکه ما هیچ شناختی از ذات خدا نمی توانیم داشته باشیم آیا منظور از شناخت خدا، فقط شناخت صفات فعلی خداست؟

ما وقتی چیزی را می فهمیم که نسبت به آن احاطه داشته باشیم اگر این جمله صحیح است پس نقش عقل در شناخت خدا چیست؟

آیا صفات فعلی، همان خلق اول خداست؟

در هنگام نماز، به چه کسی رو می کنیم؟ آیا متوجه به صفاتی از خدا که خلق خداست می شویم؟ یا به ذات خدا رو می کنیم؟

منظور از “الله” چیست؟ آیا کلمه “الله” به ذات خدا اشاره می کند؟

آیا شناخت ذات چیزی امکان پذیر است مثلا آیا ما قادر هستیم حتی ذات خودمان را بشناسیم یا فقط صفات خودمان را می شناسیم؟

1 پاسخ
بهترین پاسخ
منصفمنصف عضو سایت 7 سال قبل

سلام علیکم
پاسخ این سؤالات تا حدودی پیش از این در مطلب تنزیه خداوند و پاسخی به مرحوم قاضی و دیدگاه های همان مطلب گذشت، حال به طور خلاصه در اینجا نیز عرض میکنم.
و الحمد لله خوب است که خود دانسته اید، راهی به شناخت ذات خداوند نداریم و لازم نیست متن را در این مورد طولانی کنم. 
۱- شناخت به تمامی صفات است و به صفات فعلی محدود نشده.
۲- علم و شناخت به دو قسم تقسیم میشود، یک، علم احاطی است که شما اشاره کردید و آن شناختی است که تنها علت بر معلول خود دارد، و دو، علم اخباری است و آن علمی است که از صفات و مثالی که عالی در دانی قرار داده به حسب هر کدام از مشاعر پی میبریم و شناخت خداوند به این نوع از شناخت است، چه با عقل و چه با سایر مشاعر.
۳- اما خلق اول یا اول ما خلق الله امری نسبی است، به یک معنا حتی موصوف صفات خداوند که ذات ظاهره باشد، خود نیز خلق است و او خلق اول است.
به یک معنی جمیع صفات که نور حضرت محمد صلی الله علیه و آله است خلق اولند چنانکه میفرماید اول ما خلق الله نوری.
به یک معنی مشیت خلق اول است و آن در عرصه وجود مطلق است چنانکه میفرمایند اول ما خلق الله الماء یا المشیه.
به یک معنی عقل خلق اول است و آن در هنگامی است که عوالم هفت گانه خلق شد و عالم عقل اول آن ها بود چنانکه میفرمایند اول ما خلق الله العقل.
به یک معنی اول ما خلق الله عرش است و آن هنگامی است که برای عوالم هفتگانه اطوار ده گانه خلق شد و عرش ابتدا و خلق اول آنها بود چنانکه فرموده اند اول ما خلق الله العرش
۴- اما در مورد رو کردن در نماز باید به بحث معبود و جهت عبادت توجه داشته باشید. جهت عبادت یا همان چیزی که به قول شما به او رو میکنیم وجه الله است و همانی است که فرموده اند این وجه الله الذی الیه یتوجه الاولیاء.  و این بدان معنی نیست که ما جهت عبادت را معبود قرار داده ایم.
۵- اشاره الله به ذات ظاهره خداوند است.
۶- اما سؤال آخر اینکه به صورت کلی شناخت هیچ ذاتی امکان پذیر نیست و شناخت  تنها به صفات تعلق میگرد و شناخت صفات همان شناخت ذات است.

Avatarصالح پاسخ داده شده 7 سال قبل

با سلام. در مورد سوال دوم جناب آقای بهنام در ادامه و جهت ساده گویی فرمایشات اقای منصف عرض کنم که
عقل با احاطه کردن بر دلایل و آیات و نشانه های یک چیز به وجود آن چیز پی میبرد. مثلا شما از دور دودی را مشاهده میکنید. از دیدن دود عقل شما پی به وجود آتشی در آنجا میبرد با اینکه آتش را نمیبیند. دود دلیل بر وجود آتش است و عقل بر این دلیل میتواند احاطه پیدا کند و همین که احاطه پیدا کرد بر وجود آتش هم پی میبرد. یا مثلا شما از پشت دیوار صدای کسی را میشنوید از صدای او میفهمید انسانی پشت دیوار است اگر چه او را نمیبینید ولی از صدای او که دلیل وجود انسانی در پشت دیوار است به وجود انسانی در پشت دیوار پی میبرید.
پس عقل با احاطه بر دلایل اشیا به وجود آنها پی میبرد. البته گاهی هم خود اشیا را میبیند که در این حالت از طریق احاطه مستقیم و نه به واسطه دلیل پی به وجود ان چیز برده و او را میشناسد. خلاصه در جایی که احاطه مستقیم میسّر نیست با احاطه بر دلایل بر وجود چیزی یقین حاصل میکند.

Avatarصالح پاسخ داده شده 7 سال قبل

در مورد سوال چهارم جناب اقای بهنام صریح عرض کنم که در هنگام نماز باید به صفات خداوند توجه نمایید و صفات خداوند ائمه علیهم السلام هستند. البته (توجه) امر بسیار مشکلی هست و کار امثال ما نیست اما به قدر توان و ظرف وجودی خود میتوانیم در این امر قدمی برداریم. حال اینکه چگونه به ائمه توجه داشته باشیم این هم مراتبی دارد که کمترین ان و انچه که حداقل از توان ما ساخته است این است که امام عصر ارواحنا فدا را متصور شوید و بر او نماز کنید که این هم به چند طریق است ممکن است شخص توفیق داشته و امام را در بیداری دید پس همان امام را تصور میکند در نماز یا امام خویش را در خواب دیده پس همان را تصور میکند یا اینکه اصلا امام را ندیده پس امام خود را به بهترین شمایلی که میتواند در نماز و ذهن خود تصویر سازی کند و او را وجه الله بداند و این حداقله توجه است چرا که توجه مراتبی دارد که مراتب بالای ان حقیقت بسیار امر سخت و پیچیده ای است و در توان امثال ما نیست و ان مراتب بالا بیرون از چنین تصوراتی است که مثلا جسم امام را تصور کنیم و حقیقت توجه به امام توجه معنوی به امام است نه تصور جسم امام لاکن در روایات هست که به ما فرمودند امام را نصب العین خود میگردانی یعنی او را متصور میشوی در نمازت که این حداقله توجه است.
حال پیشنهاد این برادر شما این است که شما امام را به هر صورت که میتوانید منتها در بهترین شکل برای خود تصور نمایید در نماز که بر ایشان(((((( به جهت انکه وجه الله هستند و ایینه خداوند متعال هستند و خداوند در ایشان نمایان است و از ایشان به شما جلوه کرده و شما هم باید از ایشان با خدای خودت حرف بزنی و نماز بر او بخوانی))))) نماز کنید، سجده و رکوع کنید.چیز ترسناکی هم نیست که فکر کنید کفر است اگر همین داخل پرانتز را که نوشتم گرفته باشید.

منصفمنصف عضو سایت پاسخ داده شده 7 سال قبل

با عرض پوزش از جناب صالح
تصور کردن هر مخلوقی در نماز شرک است، چه خلق اول چه سایر مخلوقات، و اگر ارشاد را خوانده باشیم در عبادت نیز باید توحید داشته باشیم.

مرحوم کرمانی اع در رساله سی فصل میفرمایند: خدا لعنت کند کسی را که غیر خدای واحد جل‏ شأنه را عبادت کند به استقلال یا به شرکت، اگر چه پیغمبر آخرالزمان باشد صلوات ‏الله علیه و آله که جایز نیست در حال عبادت صورت او را به نظر گرفتن و او را عبادت ‏کردن و بدعت است و شرک است بلا شک و بلا ریب چه خواسته که غیر او باشد؟
خلاصه اینکه آنچه تحت عنوان جهت عبادت میگوییم فرق دارد با تصور کردن شخصی و عبادت او.

Avatarصالح پاسخ داده شده 7 سال قبل

خدمت اقای منصف عرض کنم که انچه بنده عرض کردم مخالف با انچه آقای بزرگوار فرمودند نبود. و صد البته بعید است که اقای بزرگوار انچه را که بنده عرض کردم رد نمایند و حدیث نصب العین را ایشان ندیده باشند و بنده دیده باشم. بله ما هم همچون اقای بزرگوار معتقدیم اگر کسی امام را متصور شود به استقلال یا شرکت او مشرک و کافر شده است ولی انچه بنده عرض کردم نه شرکت بود نه استقلال. وقتی نماز گذار معتقد است ائمه صفات خدا هست و جدای از او نیستند و خداست که از انها نمایان است و انها از خود هیچ حیثیتی ندارند وقتی نماز گذار معتقد است ان دستی که پیش امد و با رسول خدا بیعت کردند دست خداست نه دست رسول چطور ممکن است با چنین اعتقادی نمازش باطل و خودش مشرک و کافر باشد؟
در این کلام اقای کرمانی علی الله مقامه هم، ایشان فرمودند اگر کسی به شرکت یا استقلال بخواهد معصوم را در نمازش متصور شود این بدعت و شرک است. و بنده هم هرگز نگفتم برو و امام را عبادت کن و نماز کن گفتم امام را تصور که که محل اراده و مشیت خداست و خدا را انجا ببین و نماز کن بر آن. ایا امام از سنک سیاهی کمتر است که رو به سنگ سیاه کردن و بر ان سجده کردن شرک و کفر نیست با انکه خدا خانه ای هم ندارد ولی صرف اینکه خانه خداست رو به او و بر او سجده میکنیم و نماز میخوانیم اما امام را تصور کردن و به همان نیت کعبه بلکه بالاتر بر او نماز کردن شرک و کفر است؟
اقای مصنب برادر عزیزم قطعا شما این کلام اقای بزرگوار را اشتباه متوجه شدید

منصفمنصف عضو سایت پاسخ داده شده 7 سال قبل

انشاء الله مطلبی پیرامون حدیث مذکور مینویسم

Avatarصالح پاسخ داده شده 7 سال قبل

ان شالله

وبسایت مکارم الابرار تا اطلاع ثانوی تعطیل میباشد