بهشت زن، شراب بهشت و پیامبران خاورمیانه

سلام علیکم
عرض میشود که بنده در کتب مشایخ اعلی الله مقامهم ندیده ام که تفاوتی برای بهشت زن مومن قائل شده باشند، و خداوند نیز مومنین و مومنات را در عرض هم ذکر میفرماید چنانکه میخوانیم  وَعَدَ اَللّٰهُ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ اَلْمُؤْمِنٰاتِ جَنّٰاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهٰارُ خٰالِدِینَ فِیهٰا وَ مَسٰاکِنَ طَیِّبَهً فِی جَنّٰاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوٰانٌ … و میفرماید لِیُدْخِلَ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ اَلْمُؤْمِنٰاتِ جَنّٰاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهٰارُ خٰالِدِینَ فِیهٰا… و امثال این آیات در روایات نیز بسیار است.
تنها تفاوتی که باید باشد مانند همین تعلقی است که در دنیا زن نسبت به شوهر خود دارد و از شرع این عالم میتوان استنباط آن عالم را نمود چنانکه میفرمایند قد علم أولو الألباب أنّ ما هنالک لا یعلم إلّا بما هیهنا.
و در سوال دوم شما نیز عرض میشود که اولا آنچه فرمودید عمومیت ندارد و تنها در مورد خمر است که خداوند میفرماید وَ أَنْهٰارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّهٍ لِلشّٰارِبِینَ. ثانیا شرّ و سیئه این عالم مساله ای نسبی بوده و فی نفسه بد نیست چرا که  خداوند همه چیز را با حکمت خود به نیکوترین وجه آفریده. مانند اینکه سگ برای انسان حیوانی نجس است که باید از آن دوری کرد اما برای خودش در بهترین حالت ممکن قرار داشته و تسبیح خداوند را هم میکند، و همینطور است خمر که نوع دنیایی آن هنگامی که با جسم عرضی ما قرین میشود موجب ضرر هایی است که خداوند در دنیا صلاح را در حرام نمودن آن دیده اگر چه منافعی هم دارد چنانکه خداوند میفرماید  یَسْئَلُونَکَ عَنِ اَلْخَمْرِ وَ اَلْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِمٰا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَ مَنٰافِعُ لِلنّٰاسِ وَ إِثْمُهُمٰا أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمٰا حال نوع آخرتی همین خمر آن مضرات را ندارد فلذا حرام هم نیست و از لذت های اهل بهشت است.
نکته دیگری که باید تأمل داشت این است که هیچکس برای خوردن خمر جهنم نمیرود بلکه جهنم رفتن در اصل به حب و بغضی که نسبت به ائمه علیهم السلام داریم مربوط میشود و نشانه محبت این است که نیت متابعت از اهل بیت علیهم السلام را داشته باشیم که در این صورت اگر هم گناهی از ما سر زد تنها عقوبت هایی در دنیا و برزخ دارد، فی المثل شخصی خمر مینوشد اما همیشه از کرده اش پشیمان بوده و نزد ائمه علیهم السلام شرمنده است، چنین کسی قطعا بخشیده میشود و عمده سزای عملش را در دنیا میبیند.
و در مورد سوال آخر شما عرض میشود که اولا از کجا میدانید که از ۱۲۴۰۰۰ پیامبر (علی نبینا و علیهم السلام) اکثراً در خاورمیانه بوده اند.
تنها میتوان گفت که پیامبران معروف و اولوالعزم از این ناحیه بوده اند که آن هم جهات باطنی و ظاهری دارد که از جمله ظواهر این است که مردم این ناحیه از قدیم شعور بیشتری داشتند و اولین و بزرگترین تمدن ها در این منطقه شکل گرفت، از این جهت برای مردمی با شعورتر پیامبران بزرگتری لازم بود.
ان شاء الله که پاسخ خود را یافته باشید، التماس دعا